Golden Shower - Smásaga (Ekki fyrir Viðkvæma)

Ég var í fyrstu ekki alveg viss um að ég væri að berja á réttar dyr. Þegar  hurðinni var skyndilega hrundið upp, skall ljóshærður kollur barmagóðrar stúlkunar á andliti mínu og efinn hvarf líkt og notaður smokkur niður um klóakrör. Í gegnum ljósrauðan móðuna sá ég glitta í eftirvæntingarglottið sem lék um þrýstnar varir hennar, í þann mund sem hún reif í hárið á mér og dró mig inn.

Hún hafði sagt mér að ég mætti búast við hverju sem væri. Engu að síður komu þessar móttökur mér þægilega á óvart. Hún skipaði mér að legjast á stofugólfið, sem ég gerði eins og hlýðinn hundur. Það var ekki fyrr en ég var kominn á bakið og horfði upp eftir henni að ég sá gestgjafann almennilega. Hún hafði staðið við gefin loforð. Svartir hnésokkar, rautt minipils og alltof lítil hvít skyrta. Líkt og stókostlega drusluleg skólastelpa. Ekki það að ég væri mikið fyrir skólastelpur. Fullorðnar konur í klæðnaði sem minnti á skólastelpur var hinsvegar annað mál. Auk hefðu risavaxin brjóstin eyðilagt alla tálsýn um að um raunverulega skólastelpu væri að ræða.

Áður en hugsanir mínar runnu stjórnlaust ofan í kolsvart blætisdýpið var meðvitund minni kippt harkalega aftur inn í stofuna. Léttklædda lauslætisdrósin rak támjóa skó sína ákveðið á milli lappa minna. Manndómur minn öskraði á vægð. Skilaboðin skoluðust til á leið um raddbönd mína og hljóðið sem lék um varir mína báðu, af brenglaðri fryggð, um meira. Stúlkan neitaði að láta það eftir mér. Þess í stað færði hún sig úr nærbuxunum og kastaði þeim í andlit mitt. Hún sagði mér að nota þær til að binda fyrir augun á mér. Ég efaðist stórlega um að þær væri nægilega efnismiklar til að hylja mér sín nema að mjög takmörkuðu leyti. Ég hafði rangt fyrir mér. Ég sá ekkert.

Skyndilega hitnaði mér á bringunni. Ég skyldi ekki hvernig það gat gerst. Var hún að hella á mig vatni? Hvar hafði hún fengið það? Ég hafði ekki orðið var við nein glös eða könnur af nokkru tagi á stofuborðinu. Hún hafði heldur ekki vikið sér frá mér á meðan ég batt fyrir augu mín og hefði því ekki getað sótt vatn á meðan ég ekki sá til. Þá fann ég lyktina. Þetta var ekki vatn svo mikið var víst. Það tók mig augnablik að átta mig á vægum keimnum af ammoníaki. Hún var að pissa á mig. Hún sagði mér að opna munninn. Ég hlýddi. En það lenti ekki þvag í munninum á mér. Ég fann hvernig peysan mín blotnaði meir og meir. Hlandið lak eftir síðum mínum og undir bakið á mér og ég fann hvernig meira að segja ikea-mottan undir líkama mínum var tekin að hlandblotna. Hún flissaði lítið eitt yfir vandræðagangnum í mér á meðan munnur minn leitaði volgum straumnum. Hún sagði að það væri erfiðara fyrir stelpur að miða. Ég fann hvernig bunan strauktst við höku mína. Ég opanði meira og fann loks hvernig nokkrir dropar lentu á tungu minni. En svo ekkert. Það var of seint. Hún hafði tæmt þvagblöðruna yfir bringuna á mér áður henni tókst að hitta upp í mig.

- Höfundur ókunnur